Ik heb me erover verwonderd hoe het kan dat iemand die je niet kent zo ineens je leven binnenwandelt.
Dat op een onverwacht moment jouw blik die van de ander kruist en je voelt dat er zojuist iets bijzonders is gebeurd. Dat het niet alleen jullie ogen zijn die elkaar op dat moment raken.
Hoe deze persoon van de ene op de andere dag ineens deel blijkt uit te maken van je belevingswereld. Dat je je ineens realiseert dat er iemand heel erg in je hoofd zit waarvan je het bestaan de dag daarvoor nog niet kende. Je van het de ene op het andere moment zo blij kan worden van het zien, horen of lezen van iemand die kort daarvoor een vreemde voor je was. Ik heb me erover verwonderd dat het vanaf dat moment voelt alsof deze persoon nooit een vreemde voor je is geweest. Het heeft me verrast hoe moeilijk het vervolgens blijkt te zijn om deze vreemde gewoon weer een vreemde te laten zijn.
Verliefdheid, liefde… Alsof het toeslaat als je even niet oplet, je overrompelt, en toch ook niet…
Nog niet zo lang geleden was het mijn blik die onverwachts die van een ander kruiste, zijn ogen die mij raakten. Ondanks dat het mijn ervaring is dat het zoeken naar antwoorden over het algemeen alleen maar meer vragen oplevert maakt dit mij toch bijzonder nieuwsgierig naar het waarom. Waarom op dat moment? Waarom deze persoon?
Als het gaat om de vraag van het moment en de persoon is het mij opgevallen dat dit zich niet beperkt tot de liefde. Ook in andere situaties kom ik het tegen. Van mensen die precies op de juiste plek en/of op het juiste moment je pad lijken te kruisen. Mensen die verrassend goed aansluiten bij het proces waarin jij je op dat moment bevindt, die weten te raken waar jij nou net naar op zoek was om een volgende stap te kunnen zetten, die iets meebrengen en hiermee bijdragen of meebouwen aan iets wat jij aan het bouwen bent, die je tot inzichten brengen die je eerder nog niet had kunnen bevatten…
Soms voel je de kracht van dit soort situaties direct, in andere gevallen realiseer je je achteraf wat het betekend heeft, soms ook komt het besef pas veel later daarna…
De één noemt het toeval, een ander het lot, een grote groep geeft het uit handen aan een hogere macht en sommigen schrijven het toe aan de mysterieuze werking van de kosmos waarin alles verbonden is. Los van overtuiging of geloof is mijn ervaring dat de energie die we uitstralen en ontvangen van grote invloed is op wat er om ons heen ontstaat. De energie die opgebouwd is uit onze verlangens, wat we belangrijk vinden, hoe we onszelf zien, hoe we de wereld zien, hoe we anderen zien en die wordt gekleurd door hoe we ons voelen, of we blij zijn en gezond. Deze energie is als een golf, kan afwisselend groot of klein zijn, aanwezig of op de achtergrond en vormt zich moeiteloos naar de situatie van het moment. Energieën van mensen reageren op elkaar op een ander niveau dan waar ons bewustzijn zich bevindt, op het niveau van ons gevoel. Zoals Antoine de Saint-Exupéry het beschrijft in de kleine prins: ‘alleen met je hart kun je goed zien, het wezenlijke is onzichtbaar voor het oog’. Hij bedoelt hiermee dat uit je hart komt wat belangrijk voor je is omdat je om iemand bent gaan geven, je ergens gehecht aan bent geraakt of iets je een bepaald gevoel geeft…
Waarom die persoon op dat moment? Ik weet het niet. Ik denk dat het veel te maken heeft met waar je je op dat moment voor open stelt en waar je je op dat moment juist voor afsluit. En dat datgene dat voorbij komt waar je echt voor openstaat op het moment dat jij daaraan toe bent binnen kan komen als een sleutel dat past op een slot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten