De weg naar het bereiken van een doel

Ze bestaan, van die mensen die precies weten wat ze willen. Ik ken er een paar… Van die mensen die precies lijken te weten waar ze heengaan en het heel helder lijken te hebben wat ze moeten doen om daar te komen. Het lijkt vanzelf te gaan… Niet zelden kijk ik met verwondering naar deze mensen. Dan heb ik het over mensen die gedreven worden door iets wat van binnenuit komt, door een passie voor iets, een overtuiging. Iets wat hun interne motor moeiteloos en onvermoeibaar laat draaien. Deze mensen zijn als water…

Afhankelijk van de grilligheid van hun omgeving kabbelen, stromen of stormen ze hun weg. Zich moeiteloos bewegend door de onmogelijkste landschappen, immer trouw aan hun eigen vorm. Onderweg belanden ze onvermijdelijk in zijstromen en komen ze door diepe afgronden en ravijnen, maar zonder zich te laten ontmoedigen stromen ze met dezelfde overtuiging verder. Met vanzelfsprekendheid, kracht en zelfverzekerdheid, geboren vanuit een rust en vertrouwen in hetgeen dat verankerd is in henzelf.

Zich onderscheidend door het onverwachte te omarmen vanuit het inzicht dat dingen die anders lopen of uitpakken geen bedreiging vormen maar nieuwe kansen en nieuwe inzichten kunnen opleveren. Die kunnen loslaten omdat ze hebben ondervonden dat het gevoel dat je alles onder controle hebt slechts een illusie is en er niets is dat zich laat vasthouden. Dat alleen datgene dat uit eigen vrije wil komt en blijft, blijft zolang als het goed is om te blijven…

Deze mensen stromen zelden alleen, onderweg sluiten anderen zich aan omdat ze dezelfde kant op stromen of ze geïnspireerd raken en ervoor kiezen om mee te stromen met de stroom. De stromen mengen zich, voeden elkaar en gaan hun weg, soms is dat dezelfde kant op, soms niet… Er zijn er ook altijd die zich bedreigd voelen door de kracht van het water. Die ervoor kiezen hun energie in te zetten voor het saboteren van de stroom, maar het water vindt altijd zijn weg…

Wat mij raakt aan deze mensen is dat zij het lef en het vertrouwen hebben om het proces het proces te laten zijn. Het water te laten stromen zoals het stroomt. Die stil durven staan bij alle bijzondere dingen die onderweg ontstaan en die daarvan kunnen genieten. Water is leven en het behoeft volgens mij geen verdere toelichting wat voor prachtige, ongelofelijke en onverwachte levensvormen zich daarin ontvouwen, bevinden en bewegen.

Mensen die het inzicht hebben dat het bereiken van een doel nooit dat magische effect zal opleveren dat zij daarbij droomden. Doelen en dromen stellen ons in staat ons te verwonderen en te genieten van de wonderen in de rivier ernaar toe.

Net als veel mensen om mij heen, heb ik het gevoel dat ik aan het watertrappelen ben in een vijver vol met mensen die hun stroom (nog) niet gevonden hebben. Dat ik me aan het opmaken ben voor het maken van een enorme duik die een enorme vloedgolf teweeg zal brengen die ervoor zal zorgen dat mijn stroom zal gaan stromen, dat iets mij tegenhoudt om deze duik te nemen en dat als ik deze duik eenmaal genomen heb alles op z’n plaats zal vallen. Ik realiseer me ineens dat het maken van deze sprong en het nemen van deze duik helemaal niet zo belangrijk is, dat ik alleen maar dapper genoeg hoef te zijn om mee te stromen…