De speling van het...

Ik heb me erover verwonderd hoe het kan dat iemand die je niet kent zo ineens je leven binnenwandelt.

Dat op een onverwacht moment jouw blik die van de ander kruist en je voelt dat er zojuist iets bijzonders is gebeurd. Dat het niet alleen jullie ogen zijn die elkaar op dat moment raken.

Hoe deze persoon van de ene op de andere dag ineens deel blijkt uit te maken van je belevingswereld. Dat je je ineens realiseert dat er iemand heel erg in je hoofd zit waarvan je het bestaan de dag daarvoor nog niet kende. Je van het de ene op het andere moment zo blij kan worden van het zien, horen of lezen van iemand die kort daarvoor een vreemde voor je was. Ik heb me erover verwonderd dat het vanaf dat moment voelt alsof deze persoon nooit een vreemde voor je is geweest. Het heeft me verrast hoe moeilijk het vervolgens blijkt te zijn om deze vreemde gewoon weer een vreemde te laten zijn.

Verliefdheid, liefde… Alsof het toeslaat als je even niet oplet, je overrompelt, en toch ook niet…

Nog niet zo lang geleden was het mijn blik die onverwachts die van een ander kruiste, zijn ogen die mij raakten. Ondanks dat het mijn ervaring is dat het zoeken naar antwoorden over het algemeen alleen maar meer vragen oplevert maakt dit mij toch bijzonder nieuwsgierig naar het waarom. Waarom op dat moment? Waarom deze persoon?

Als het gaat om de vraag van het moment en de persoon is het mij opgevallen dat dit zich niet beperkt tot de liefde. Ook in andere situaties kom ik het tegen. Van mensen die precies op de juiste plek en/of op het juiste moment je pad lijken te kruisen. Mensen die verrassend goed aansluiten bij het proces waarin jij je op dat moment bevindt, die weten te raken waar jij nou net naar op zoek was om een volgende stap te kunnen zetten, die iets meebrengen en hiermee bijdragen of meebouwen aan iets wat jij aan het bouwen bent, die je tot inzichten brengen die je eerder nog niet had kunnen bevatten…

Soms voel je de kracht van dit soort situaties direct, in andere gevallen realiseer je je achteraf wat het betekend heeft, soms ook komt het besef pas veel later daarna…

De één noemt het toeval, een ander het lot, een grote groep geeft het uit handen aan een hogere macht en sommigen schrijven het toe aan de mysterieuze werking van de kosmos waarin alles verbonden is. Los van overtuiging of geloof is mijn ervaring dat de energie die we uitstralen en ontvangen van grote invloed is op wat er om ons heen ontstaat. De energie die opgebouwd is uit onze verlangens, wat we belangrijk vinden, hoe we onszelf zien, hoe we de wereld zien, hoe we anderen zien en die wordt gekleurd door hoe we ons voelen, of we blij zijn en gezond. Deze energie is als een golf, kan afwisselend groot of klein zijn, aanwezig of op de achtergrond en vormt zich moeiteloos naar de situatie van het moment. Energieën van mensen reageren op elkaar op een ander niveau dan waar ons bewustzijn zich bevindt, op het niveau van ons gevoel. Zoals Antoine de Saint-Exupéry het beschrijft in de kleine prins: ‘alleen met je hart kun je goed zien, het wezenlijke is onzichtbaar voor het oog’. Hij bedoelt hiermee dat uit je hart komt wat belangrijk voor je is omdat je om iemand bent gaan geven, je ergens gehecht aan bent geraakt of iets je een bepaald gevoel geeft…

Waarom die persoon op dat moment? Ik weet het niet. Ik denk dat het veel te maken heeft met waar je je op dat moment voor open stelt en waar je je op dat moment juist voor afsluit. En dat datgene dat voorbij komt waar je echt voor openstaat op het moment dat jij daaraan toe bent binnen kan komen als een sleutel dat past op een slot.

De weg naar het bereiken van een doel

Ze bestaan, van die mensen die precies weten wat ze willen. Ik ken er een paar… Van die mensen die precies lijken te weten waar ze heengaan en het heel helder lijken te hebben wat ze moeten doen om daar te komen. Het lijkt vanzelf te gaan… Niet zelden kijk ik met verwondering naar deze mensen. Dan heb ik het over mensen die gedreven worden door iets wat van binnenuit komt, door een passie voor iets, een overtuiging. Iets wat hun interne motor moeiteloos en onvermoeibaar laat draaien. Deze mensen zijn als water…

Afhankelijk van de grilligheid van hun omgeving kabbelen, stromen of stormen ze hun weg. Zich moeiteloos bewegend door de onmogelijkste landschappen, immer trouw aan hun eigen vorm. Onderweg belanden ze onvermijdelijk in zijstromen en komen ze door diepe afgronden en ravijnen, maar zonder zich te laten ontmoedigen stromen ze met dezelfde overtuiging verder. Met vanzelfsprekendheid, kracht en zelfverzekerdheid, geboren vanuit een rust en vertrouwen in hetgeen dat verankerd is in henzelf.

Zich onderscheidend door het onverwachte te omarmen vanuit het inzicht dat dingen die anders lopen of uitpakken geen bedreiging vormen maar nieuwe kansen en nieuwe inzichten kunnen opleveren. Die kunnen loslaten omdat ze hebben ondervonden dat het gevoel dat je alles onder controle hebt slechts een illusie is en er niets is dat zich laat vasthouden. Dat alleen datgene dat uit eigen vrije wil komt en blijft, blijft zolang als het goed is om te blijven…

Deze mensen stromen zelden alleen, onderweg sluiten anderen zich aan omdat ze dezelfde kant op stromen of ze geïnspireerd raken en ervoor kiezen om mee te stromen met de stroom. De stromen mengen zich, voeden elkaar en gaan hun weg, soms is dat dezelfde kant op, soms niet… Er zijn er ook altijd die zich bedreigd voelen door de kracht van het water. Die ervoor kiezen hun energie in te zetten voor het saboteren van de stroom, maar het water vindt altijd zijn weg…

Wat mij raakt aan deze mensen is dat zij het lef en het vertrouwen hebben om het proces het proces te laten zijn. Het water te laten stromen zoals het stroomt. Die stil durven staan bij alle bijzondere dingen die onderweg ontstaan en die daarvan kunnen genieten. Water is leven en het behoeft volgens mij geen verdere toelichting wat voor prachtige, ongelofelijke en onverwachte levensvormen zich daarin ontvouwen, bevinden en bewegen.

Mensen die het inzicht hebben dat het bereiken van een doel nooit dat magische effect zal opleveren dat zij daarbij droomden. Doelen en dromen stellen ons in staat ons te verwonderen en te genieten van de wonderen in de rivier ernaar toe.

Net als veel mensen om mij heen, heb ik het gevoel dat ik aan het watertrappelen ben in een vijver vol met mensen die hun stroom (nog) niet gevonden hebben. Dat ik me aan het opmaken ben voor het maken van een enorme duik die een enorme vloedgolf teweeg zal brengen die ervoor zal zorgen dat mijn stroom zal gaan stromen, dat iets mij tegenhoudt om deze duik te nemen en dat als ik deze duik eenmaal genomen heb alles op z’n plaats zal vallen. Ik realiseer me ineens dat het maken van deze sprong en het nemen van deze duik helemaal niet zo belangrijk is, dat ik alleen maar dapper genoeg hoef te zijn om mee te stromen…